Блогтоо бичлэг нэмээгүй уджээ. Бүсгүй хүн хүүхэдтэй болж байж ээжийнхээ зовлонг мэдэрдэг юм байнаа. Ээжийгээ бидэнд санаа зовоод хэлж байгаа үгийг тухайн үедээ сайн ойлгохгүй бараг үглэх дуртайдаа хэлж байна гэж бодож, дотроо өөрийгөө өмөөрөнгүй байдаг байсансан. Хүн хорвоод мэндэлсэн үрээ хараад хайр цаанаасаа ундардаг гэдгийг тэрхэн агшинд л мэдэрсэн. Ээж минь биднийхээ төлөө бүхий л амьдралаа зориулсан байх юм. гэтэл бид Ганданд байгаа Жанрайсагтаа мөргөөд байдаг мөртдлөө ээжээ би танд хайртай гэж хэлж үзсэн бил үү нэг л санахгүй байгаа юм. Дэргэд минь амьд бурхан байхад. Монголчуудын маань зан ч юм уу хайртай гэж тэр бүр хэлэхгүй. Ээжээ би таньдаа маш их хайртай шүү. Охин чинь таниараа үргэлж бахархаж баярлаж явдаг мөртлөө хэлж амжаагүй л явна. Аав ээжийн минь тусламж хэрэгтэй үед авлагатай юм шиг загнаж байсныг минь уучлаарай.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
энэ хүн ухаан суужээ...хэхэ
Ymar goe blog ve, olon jiliin umnuh ch gelee blog unshih saihan blaa
Post a Comment